Landbouw, verkeer en industrie zorgen voor een neerslag (depositie) van verzurende en vermestende stoffen. Het gaat onder andere om zwaveldioxide, stikstofoxiden en ammoniak (stikstof). Deze depositie nam fors toe na de Tweede Wereldoorlog.

Verzuring

Zure depositie (vooral zwavelzuur) heeft een sterk verzurend effect op bosbodems. De gevolgen van verzuring staan beschreven op de pagina Verzuring.

Stikstof heeft behalve een verzurend effect ook een vermestend effect. Dat kan in eerste instantie positief uitpakken, want in onze oorspronkelijke bossen was de beschikbaarheid van stikstof limiterend. Met meer stikstof zal de groei van planten dus toenemen. Komt de hoeveelheid stikstof echter boven een bepaalde kritische waarde, dan neemt een beperkt aantal algemene planten sterk toe ten koste van andere, meer bijzondere planten. De biodiversiteit neemt af.

Door een toename in stikstof kan ook een onbalans ontstaan in de verhouding tussen andere mineralen. De groei zet door, maar andere essentiële mineralen zijn er te weinig. De gevolgen hiervan werken door in de hele voedselpiramide, denk aan de jonge vogels die hun poten breken door kalkgebrek

Tegenwoordig is de zuurbelasting via de lucht nog slechts 10% van deze in de jaren 1970 en 1980. De stikstofdepositie nam sindsdien met 30% af. Desalniettemin worden de kritische depositiewaarden voor stikstof (en zuren) in de Nederlandse bossen nog steeds overschreden (Buijsman et al. 2010).